Przeleciał mi przed oczami film z życia i zrozumiałem, że jak dzisiaj się nie zatrzymam, to już nigdy nie powtórzy się taka szansa. Umrę tu samotnie. Zaćpam się, zapiję, zachleję na śmierć. To będzie mój koniec. [Michał Koterski] Od czternastego roku życia zażywał narkotyki. W liceum zamiast do szkoły chodził do klubów, gdzie zaprzyjaźnił się z lokalnymi gangsterami. Parę dni przed maturą pilnował ojca, żeby ten nie zapił się na śmierć. Po sukcesie filmu Dzień świra, w którym zagrał Sylwusia, nie było lepiej. Na każdą imprezę przychodził naćpany lub pijany. Były sytuacje, których nie miał prawa przeżyć. Lubił się leczyć, jeździł do ośrodków dla uzależnionych, chodził na terapie, na mityngi. Robił to w jednym celu: aby się "podreperować", żeby potem "lepiej się zażywało". Nikt nie wierzył, że uda mu się wygrać z uzależnieniami. Nawet on sam. Co stało się w jego życiu, że dzisiaj jest "czysty"? Mówi o tym wprost: "to dar od Boga". Pół życia zajęło mu wychodzenie z uzależnień. Wie, że to jego ostatnia szansa. Pomaga mu świadomość, że jego syn Fryderyk jest pierwszym Koterskim, który urodził się w trzeźwej rodzinie. To już moje ostatnie życie jest niezwykle szczerą rozmową o życiu, uzależnianiach, wychowaniu w rodzinie obarczonej od pokoleń nałogami, o sławie i jej mrocznych stronach. Ale również o miłości, łasce, Bogu i życiu "na trzeźwo".
UWAGI:
DOSTÊPNO¦Æ:
Zosta³a wypo¿yczona Pozycjê mo¿na wypo¿yczyæ na 30 dni
WYPO¯YCZY£:
Nr karty: 000704 od dnia:2024-05-17 Wypo¿yczona, do dnia: 2024-06-17
Wojciech Siemion (1928-2010) był aktorem filmowym i teatralnym (m.in. Teatru Polskiego w Szczecinie, teatrów Ateneum, Komedia, Teatru Narodowego i Teatru Powszechnego w Warszawie, legendarnego STS-u i kabaretu Pod Egidą), założycielem i wieloletnim dyrektorem teatru Stara Prochownia, którego spektakle, a szczególnie monodramy Siemiona - w tym niezapomniana Wieża malowana - przeszły do historii teatru. Wielki Sługa Poetów, znakomity interpretator Mickiewicza, Norwida, Gałczyńskiego, Białoszewskiego, Różewicza, dzielił się swoim umiłowaniem poezji w książkach poświęconych twórcom i sztuce recytacji. Wojciecha Siemiona wspominają m.in. Kira Gałczyńska, Alina Janowska, Ernest Bryll, Zbigniew Jerzyna, Franciszek Maśluszczak, Marian Konieczny, Jan Pietrzak, Daniel Olbrychski, Tadeusz Woźniak, Anna Chodakowska, Joanna Kasperska, Maria Szyszkowska oraz Józef Pless - przyjaciel aktora, poeta, pomysłodawca i autor wydania Wspomnień o Wojciechu Siemionie.
UWAGI:
Kalendarium ¿ycia W. Siemiona s. 249-275. Indeks.
DOSTÊPNO¦Æ:
Dostêpne s± 2 egzemplarze. Pozycjê mo¿na wypo¿yczyæ na 30 dni
Mistrz epizodu, legendarny kawalarz, alkoholik. Zapamiętaliśmy go przede wszystkim z duetu, który stworzył z Janem Himilsbachem. Jednak przyjaźń tych dwóch dekadentów obejmowała raptem kilka ostatnich lat życia Zdzisława Maklakiewicza. Kim był Maklak? Warszawskim inteligentem, który wyparł się etosu swojej sfery? Wiecznym dzieckiem, rozpieszczonym jedynakiem, bez szans na wzięcie odpowiedzialności za własne życie? Artystą spełnionym tylko w części, który wiedział jak tworzyć największe kreacje, lecz po włączeniu kamery "malał o głowę"? Upadał czy wznosił się? O ile dla Himilsbacha wejście w świat peerelowskiej "bohemy" było awansem społecznym, o tyle Maklakiewicz, zmierzając ku niej, poddał się przecież swoistej degradacji. Śladami Zdzisława Maklakiewicza pójdziemy przez warszawskie knajpy lat 60. i 70. Zajrzymy na plany zdjęciowe i do teatralnych garderób. Wnikniemy w uporządkowany, mieszczański, rodzinny dom artysty. Poznamy ludzi, z którymi poszedł do Powstania. Żyją jeszcze nieliczni spośród nich. Na początek spróbujemy znaleźć odpowiedź na pytanie, co stało się w październiku 1976 roku pod Hotelem "Bristol".
UWAGI:
Filmografia i wykaz ról teatralnych.
DOSTÊPNO¦Æ:
Dostêpny jest 1 egzemplarz. Pozycjê mo¿na wypo¿yczyæ na 30 dni